Het schuurtje van Toon deel 2.
Enkele weken later ga ik terug naar het huisje van Toon. Wat ik toen bij het schaarse daglicht gezien had, liet me niet meer los. Hoe zou hij de ganse dag hier geleefd hebben. Toon is wel altijd zelfvoorzienend geweest met zijn eigen groenten, aardappelen en een stukje vlees op zijn tijd. Wat zou hij dan verder allemaal gedaan hebben in zijn vrije tijd. Gewapend met een goede opgeladen zaklantaarn en een juten zak, ben ik op pad gegaan om dit te gaan ontdekken.
Terug bij het huisje open ik de deur opnieuw. De zelfgemaakte tafel en stoelen staan nog op dezelfde plek als bij het vorige bezoek. Emaille borden en een paar tinnen mokken zie ik nu staan op een schap aan de muur. Op een rek daaronder staan enkele pannen met deksels. Een zinken gieter die aan een haak hangt aan een stuk ketting, deed zeker dienst als een kraan. Deze kan gevuld worden met de handpomp die op het erf staat. Het water kan verwarmd worden op de kachel, voor het eten of om te wassen. Langzamerhand krijg ik zo steeds beter het idee, hoe Toon hier geleefd heeft. Ik laat de keuken voor wat het is en loop naar het slaapgedeelte toe, waar ik onder het mos van het bed iets heb zien schitteren.
De zaklamp verlicht nu de eenvoudige slaapkamer, waar alleen maar een stoel en het bed staan. Verdere kleding is hier zo niet aanwezig zo te zien. Alleen daar in de hoek staat nog een zelfgemaakte dekenkist. Die heb ik de vorige keer niet zien staan. Te weinig licht van de kaars gehad de vorige keer?
Voorzichtig haal ik de bovenkant van het bed af, nadat ik het weinige mos wat als matras heeft gediend, heb verwijderd. Er zit een verborgen ruimte onder het bed. Nu kan ik bij de glimmende dingen, die ik door een kier had gezien.
Pak de voorwerpen voorzichtig uit deze verborgen ruimte en ik bekijk een voor een de zilveren voorwerpen. Kandelaars, zakhorloges aan een ketting, halskettingen, van alles komt er voorbij. Zou dit allemaal als ruilmateriaal zijn gebruikt in de oorlog? Een voor een pakt hij de voorwerpen opnieuw op en doet deze voorzichtig in de meegebrachte jutte zak.
Mag hij dit zelf wel gebruiken als zijnde eigendom of zou het strafbaar zijn om dit eventueel te gaan verhandelen? Vragen die hij later maar eens uit moet gaan zoeken. Verder ligt er nog een oorkonde en medaille met een vreemde naam daarop.
Frans de Jager staat er. Nog nooit van gehoord. Nog meer om uit te zoeken. Zou zijn moeder dit allemaal wel geweten hebben?
De dekenkist in de hoek doorzoek ik nu, maar bevat niet echt dingen van bijzondere waarde, op wat oude kleding na uit die tijd. Verder zie ik ook geen aparte openingen van verborgen ruimtes meer in deze kamer. De juten zak zet ik in de hoek neer en neem die straks op de terugweg wel mee.
De achterdeur open ik nu en loop vervolgens het smalle pad op, wat daar ligt achter de schuur. Al snel loop ik een stuk bos in, wat ligt aan een prachtig natuurgebied. Tot aan de spoorlijn behoort dit bos tot mijn grondgebied, achter het spoor loopt dit door en valt het daar onder Staatsbosbeheer.
Ik kom aan bij een zelf gebouwd schuurtje tussen de bomen. Ook nog nooit eerder gezien. Ga het houten schuurtje bij de deur binnen. Zie dat er nog strikken en klemmen hangen aan de achterwand. Zou Toon deze ook gebruikt hebben voor zijn zelfvoorziening? Vast wel.
Verder staat er nog een stuk boomstam op de grond met een bijl erin geslagen. Een hakblok voor het hout voor zijn kachel. Buiten zag ik al een rek staan met zicht op het zuiden, waar het hout gedroogd kan worden.
Als ik een van de klemmen van de wand wil halen, merk ik dat er beweging in de hele achterwand zit. Met klopbewegingen op het hout merk ik dat deze niet verrot is en de tand des tijds goed heeft doorstaan. Druk nu wat steviger op het hout en zie de wand nu wat meer bewegen. Draai bovenaan een roestige spijker om en dan valt een deel van de achterwand een stukje voorover. Kan nu dit deel van achterwand optillen en eruit beuren. Het andere deel volgt. Hier zie ik nu heel wat andere voorwerpen wat stropers normaal gebruiken.
Reactie plaatsen
Reacties